کاشفان با هر کشف حس تازه ای را به دنیا می آورند
آنجا که یکی من افتاد و یکی من ایستاد
و یکی من سیر شد و یکی من اسیر
آنجا که مندر دام من افتاد
همه چیزها ازمن دور شد
الا یکی که نرفت
و ندانستمش جز رنج.
در امتداد
من مرده است
لبهایش ترک برداشته وهلاک شده است و در امتداد آخرین رودخانه می ترسم از سکوت هلاک شود.
وقتی مسخ میشوی همه چیز مسخ میشود
طبیعت تکان می خورد
پروانه جغد میشود
کرم ابریشم اژدها
وتو در می یابی که همه کائنات به اندازه ترسشان هیبت دارند ونه به اندازه شجاعتشان.
آه ای اف شانزده دوست داشتنی
پرواز بهانه ای بود بر بالهای روح
واین دنیاکه فقط به درد تن میخورد
من بروم من بروم.